Το βαρέλι της ανευθυνότητας των ανθρώπων που διαχειρίζονται την εξουσία δεν έχει «πάτο». Αγωνίζονται όμως για να αποκτήσει «πάτο» το βαρέλι του δημοσίου χρέους.
Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν την εργασία τους με «Ν-τροπολογίες» της στιγμής, την ίδια ώρα που οι άνεργοι οδηγούνται στις ΜΚΟ για ανεύρεση εργασίας. Δηλαδή ο γιατρός, ο δάσκαλος, η γαζώτρια, ο ηλεκτρολόγος , ο ανειδίκευτος εργάτης, θα δηλώνουν σκλάβοι στις ΜΚΟ (τις φιλοκυβερνητικές κατά κύριο λόγο) για να έχουν έστω μια ελπίδα στο δικαίωμα της εργασίας. Όλα αυτά τα δήθεν προγράμματα μάλλον είναι βιτρίνα για την «απορρόφηση» χρημάτων απ΄τους δανειστές μας. Χρήματα τα οποία θα «φάμε» όλοι μαζί. Οι εργαζόμενοι τα λίγα (γενιά των 350 ευρώ) και οι ΜΚΟ και οι Κυβερνώντες τα πολλά.
Παράλληλα ιδρύεται σε πρότυπα «ΡΑΜΠΟ» το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας.
Ο νόμος για τις αρμοδιότητες του ΣΕΠΕ δημιουργεί «αδιάφθορους» στον τομέα ελέγχου της εργασίας. Ποιάς εργασίας όμως, της «Μαύρης» δηλ. της ανασφάλιστης και απλήρωτης; Ουσιαστικά το κράτος με την μορφή σύγχρονου δουλεμπόρου δημιουργεί μέσω του ΣΕΠΕ «νονούς» των εργαζομένων. Η διατύπωση- εφαρμογή του νόμου θα αποτελούσε θετική εξέλιξη ( σε Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα ασφάλειας) αν είχε ελπίδα υλοποίησης του και δημιουργίας συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Δεν έχει όμως καμία τύχη όπως και πολλά άλλα νομοθετήματα στην χώρα μας, γιατί απαιτούνται χρήματα για την διαμόρφωση των προϋποθέσεων εφαρμογής του. Χρήματα υπάρχουν…., τα δανειζόμαστε κάθε μήνα……
Άρα τι θα κάνουν οι Ράμπο του ΣΕΠΕ ; Θα εκτελούν «μετακλητές» εντολές;
Πυροσβεστικά δεν διαφέρουμε απ΄την γενικότερη εικόνα.
Στο ΠΣ πολλές λειτουργίες συνεχίζονται από «τύχη».
Νομοθετημένες αρμοδιότητες καταστρατηγούνται διαρκώς π.χ. κατανομή θέσεων, μεταθέσεις, αποσπάσεις, διαγωνισμοί, ωράριο λειτουργίας κ.α.
Για να υπάρξει κράτος δικαίου, ισονομία στις αποφάσεις της διοίκησης και σεβασμός της προσωπικότητα μας, δεν αρκούν οι παρεμβάσεις σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο. Πρέπει να ποινικοποιήσουμε τον υπηρεσιακό μας βίο?
Να προσφεύγουμε στη δικαιοσύνη για τα αυτονόητα?
Η βαρβαρότητα φαίνεται να κυριαρχεί παντού, με εκφράσεις του τύπου «ποιος είσαι εσύ Ρέ», « εγώ αποφασίζω», «φεύγα ρεεε!», οδηγούμεθα στην ισοπέδωση των θεσμοθετημένων λειτουργιών.
Όποιος δεν μπορεί να διατηρήσει αυτά που παρέλαβε, αλλά και να διασφαλίσει την θεσμική και νόμιμη λειτουργία ενός οργανισμού, δεν δικαιούται να υπερηφανεύεται για το κατρακύλισμα και να απειλεί όποιον τολμήσει να δείξει την εικόνα της επερχόμενης διάλυσης.
Η έλλειψη ικανοτήτων δεν καλύπτεται με αυταρχισμό.
Στις οργανωμένες με δημοκρατικό τρόπο κοινωνίες, η αδιάλειπτη λειτουργία του κράτους και κατ΄ επέκταση της διοίκησης, η συνέχεια και η συνέπεια του διασφαλίζονται - συνταγματικά - με κανόνες δικαίου.
Η ευθύνη τήρησης της νομιμότητας είναι υποχρέωση που βαραίνει όλους όσους έχουν επιλεγεί για την θεσμική λειτουργία της διοίκησης.(Πυραμίδα διοίκησης- συνεργάτες).
Μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Ελληνικού Λαού, που ως πολιτικοί ιθύνοντες, επιλέγουν και διατηρούν, πρόσωπα με έλλειψη σεβασμού στην νομιμότητα, και καθεστωτικές αντιλήψεις και λειτουργίες στον διοικητικό ιστό.
Αναρωτιέμαι εάν στο θυμικό ενός προσώπου θυσιάζουμε την λειτουργία ενός οργανισμού και κατά συνέπεια την πυροπροστασίας της χώρας.
Ενός προσώπου που ταξίδεψε ουσιαστικά με σημαία ευκαιρίας ως ναυτικός στον πολιτικόυπηρεσιακό του βίο. Σημαία ευκαιρίας που σήκωνε κάθε φορά για να μένει αμετακίνητος στην στεριά υπηρετώντας «με όποιο τρόπο» τους πλοιοκτήτες.
Θα συνεχίσουμε να τα αφήνουμε όλα στην την «τύχη»;
Ποτέ δεν είναι αργά για την ίδρυση μιας ΜΚΟ. Θα μπορούμε να προσλάβουμε εργάτες( οι δασολόγοι θα δουλεύουν ως ξυλοκόποι, οι Πυροσβέστες ως συλλέκτες ρετσινιού κλπ ) και NΑ…. αναλάβουμε την δασοπροστασία της χώρας?
«Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα...»
Οδυσσέας Ελύτης
