Η αλαζονεία της εξουσίας επέβαλε στους ένστολους εργαζόμενους να παρακολουθήσουν τη συναυλία που οργάνωσε το ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ. στις 29/01/2012 και τους έδωσε την ευκαιρία να «μπούν» στο «Μέγαρο» Μουσικής «δωρεάν» και να τιμήσουν τους δικούς τους Μουσικούς που «έπαιξαν» δωρεάν και αυτοί για το κοινό τους.
Δίδοντας «ρεσιτάλ» ο ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ. έστησε τα «μολυβένια στρατιωτάκια» στα θεωρία του Μεγάρου μετά από ατομικό έλεγχο εισόδου και εν συνεχεία με μηχανήματα με ακτίνες Χ Ray, αλλά και με «αστυνομικά» σκυλιά στην περίμετρο, για να διασφαλιστεί ότι δε θα βρεθεί κάποιος «κακός συνδικαλιστής» ή αγανακτισμένος εργαζόμενος να τον «στοχεύσει» με προϊόντα του αγρού και να αλλάξει την εικόνα που προετοίμασε με « υψηλά στάνταρ» με τους καθημερινούς διώκτες της εγκληματικότητας. Πολυμελείς αντιπροσωπείες Δοκίμων από τις σχολές παρατεταγμένες στην είσοδο για να υποδεχθούν την «αυτού εξοχότητα» και τους υψηλούς καλεσμένους του. Όλοι Ανώτατοι Αξιωματικοί των τριών Σωμάτων Ασφαλείας, ένστολοι, στις πρώτες σειρές των καθισμάτων. «ΡΕΖΕΡΒΕ» θέσεις, θέσεις εκπροσώπων φορέων, θέσεις συνδικαλιστών (λίγες και φρουρούμενες), θέσεις «κλακαδόρων» του εξοχότατου και συνοδών των επωνύμων, εκατοντάδες συνάδελφοι σιωπηλοί στην αίθουσα και στα θεωρεία.
Γενική επιφυλακή σε επίπεδο Διοίκησης όλων των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών της Αττικής με «υποχρεωτική» παρουσία και «επίσημη» πολιτική περιβολή.
Χωρίς χαμόγελο, το ουσιαστικό χειροκρότημα και «άξιον τιμής» το έργο των συναδέλφων μουσικών που προσπάθησαν να μη δείξουν την πίεση που τους ασκήθηκε για να παίξουν στο «θέατρο του παραλόγου», μιας και παράλληλα αποτελεί όνειρο κάθε μουσικού να «παίξει» στο Μέγαρο των Φίλων της Μουσικής.
Ζητήσαμε επίσημα από όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς των Σ.Α. να οργανώσουμε εκδήλωση διαμαρτυρίας, για την πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση εμάς και τις οικογένειές μας, την ώρα της συναυλίας, στον ίδιο χώρο.
Δεν υπήρξε συμπόρευση.
Πιστεύω πως οι φορείς και τα φυσικά πρόσωπα που συνέδραμαν τις υπηρεσίες των Σ.Α. θα δέχονταν μία σεμνότερη τελετή βράβευσης σε ένα πολυχώρο ιδιοκτησίας των Σ.Α. χωρίς επιπλέον λειτουργικό κόστος.
Επίσης δε θέλω να πιστέψω ότι ζητήθηκε η ενίσχυση των Σ.Α. για να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους ανάγκες χωρίς προηγούμενη προσπάθεια περιστολής δαπανών.
Περιμένω ότι μετά από μίας τέτοιας έκτασης διακλαδική επιχείρηση, (εκ)πολιτισμού των Σ.Α., θα ακολουθήσουν κι άλλες ουσιαστικότερες, για τη διαμόρφωση και εμπέδωση της διακλαδικότητας των φορέων και τη διασφάλιση της αγαστής προοργανωμένης επικοινωνίας μεταξύ των.
Πέραν αυτών παραθέτω προβληματισμούς:
1.Δε δηλώθηκε το ύψος των χορηγιών σε ποσά ενός εκάστου των χορηγών
2.Δε δημοσιοποιήθηκαν τα κριτήρια και οι επιχειρησιακές μελέτες για το είδος και τη χρησιμότητα έκαστης χορηγίας.
3.Δεν υπήρξε αιτιολόγηση της αδυναμίας πρόβλεψης και υλοποίησης προμήθειας των χορηγιών από τον κρατικό προϋπολογισμό
4.Δεν αναφέρθηκαν μικρότερες χορηγίες σε είδη και ποσά.
5.Δεν κοστολογήθηκε ο αριθμός των ημερομισθίων που πρέπει να καταβληθούν στους παρευρισκόμενους που «εκτέλεσαν» υπηρεσία στο Μέγαρο αλλά και το είδος της υποχρέωσης παροχής αυτής της υπηρεσίας κατά την έννοια της εκπλήρωσης των καθηκόντων των υπαλλήλων που απορρέουν απ’ την αποστολή του ΠΣ (και των άλλων ΣΑ) όπως αυτή καθορίζεται απ’ την ισχύουσα Νομοθεσία.
....Κόστος μετάβασης κ.ά. ......
Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος και πράγματι είναι «απορίας άξιον», γιατί δεν υπήρξε εκδήλωση «καταβόησης» εκ των θεωρείων προς τον «καμψάριο» των τιμωμένων.
Πιθανή απάντηση το ότι η περιφρόνηση είναι αυτή που αρμόζει στην πράξη υποτίμησης της νοημοσύνης των ένστολων εργαζόμενων και των πολιτών.
Ο α-συλλάλητος πολιτικός και οι «συν αυτώ» μας οδηγούν στην εξαθλίωση μετά μουσικής.
Στο Μέγαρο όμως παίχτηκε το «ρέκβιεμ» τέτοιων πολιτικών δράσεων.
Πλησιάζει η χρονική στιγμή πυροσβεστικά της «εκτόνωσης» του ζέοντος υγρού της Ελληνικής κοινωνίας.
